Ҳиндустон
Аз қуллаҳои барфпӯши Ҳимолой то киштзорҳои хушбӯйи Керала, аз ритми пурғавғои Мумбай то фазои ороми дайрҳои Шимолӣ, аз биёбони Раҷастон то ҷангалҳои Ҷанубӣ, аз муқаддасоти қадимаи шаҳри Варанасӣ ба шабнишинии Гоаи Ҳиндустон кайҳо боз бисьёр сайёҳонро ба худ ҷалб карда, рӯз то рӯз шуда истодааст. Аз парваришгоҳҳои ҷойи Даржилинг то соҳилҳои бепоёнии уқёнуси Ҳинд, ин мамлакати пур аз тазодҳоест, ки ба ҳеҷ маҳалли дигар монанд намебошад.
Танҳо дар Ҳиндустон Шумо метавонед дар қасри воқеан афсонавии Маҳараҷа, иҳотаи матоъҳои абрешимӣ ва махмалӣ, ҷиҳозҳои азими антиқавӣ, аксҳои таърихӣ зиндагӣ кунед. Ба ин фазои афсонавӣ ғарқ шавед, аз накҳати гулҳо, ҳанут ва бухур нафас гиред, таъми нозуки меваҳои тропикии ширинро эҳсос кунед, аз садоҳои ситор лаззат баред – Ҳиндустон бо тӯҳфаҳо ва таассурот бой аст.
Ҳиндустонро бо мо барои худ кашф намо!
Мутахассисони мо ба Шумо кӯмак мерасонанд!
